BADANIA W KLATCE LEJKOWATEJ
1. Ocena wstępna
Rozmawiając z pacjentem poznajemy jego nastawienie do wady. Dzieci łatwo akceptują proponowane leczenie jeśli rodzice współpracują. W okresie dojrzewania pacjent, rzadziej pacjentka przyjeżdża z rodzicami. Jeśli to rodzice prowadzą rozmowę to oznacza słabą motywację samego zainteresowanego.
Z kolei dorośli pacjenci są ogromnie zmotywowani i oczekują radykalnych, szybkich sposobów pozbycia się wady.
Nawyk złej postawy, pochylanie się wymagają paromiesięcznej terapii i samodyscypliny. Pacjent, który nie zadał sobie trudu znalezienia informacji o swojej wadzie i metodach leczenia swojego problemu, raczej nie będzie zdyscyplinowanym pacjentem.
Oglądając klatkę oceniamy
• wielkość zagłębienia
• symetrię
• zniekształcenie, wystawanie łuków żebrowych
• postawę pacjenta - czy ma skłonność do pochylania się
2. Tomografia komputerowa
Tomografia komputerowa/(rezonans magnetyczny pozwala na pomiar i ocenę:
• stopnia zniekształcenia klatki - wskaźnik Hallera (norma 2.56) tutaj zagłębienie 5.2 cm, a wskaźnik Hallera 3,7
• czy serce/płuca są przemieszczone do boku (89%)
• czy mostek uciska na serce (87%); na zdjęciu bardzo wyraźny ucisk
• czy mostek jest skręcony
• skrzywienie kręgosłupa
• symetrii/asymetrii klatki - łuki żebrowe
3. ECHO
Pozwala ujawnić dodatkowe, często towarzyszące wadzie klatki nieprawidłowości w zakresie serca:
• niedomykalność zastawek, zwłaszcza mitralnej (14%)
• zaburzenia rytmu serca
• szmer sercowy (27%)
• wady aorty jak w zespole Marfana
4. Spirometria
Ocena czynności oddechowej pozwala ujawnić zmniejszoną wydolność. Najczęstsze zmiany to
• zmniejszona wydolność wysiłkowa
• ból w klatce piersiowej
• zmniejszona wytrzymałość
• krótki oddech
• objawy podobne do astmy
• nawracające infekcje dróg oddechowych
• skrzywienie kręgosłupa